Makroekonomia
Krańcowa skłonność do konsumpcji
W literaturze ekonomicznej opisuje się efekt bogactwa, efekt majątkowy jako zmiany wydatków konsumpcyjnych wynikające ze zmiany realnej wartości majątku.
Keynes wprowadza pojęcie funkcji konsumpcji czyli związku między wydatkami konsumpcyjnymi, a bieżącymi dochodami. W skali makro oznacza to poziom łącznych wydatków konsumpcyjnych przy różnych poziomach dochodu narodowego.
Zależność pomiędzy wydatkami konsumpcyjnymi a poziomem dochodu narodowego wskazuje na:
- przy niskim poziomie dochodu narodowego, wydatki konsumpcyjne są wyższe od dochodu. W skali makro jest to finansowanie konsumpcji z długu zagranicznego
- po przekroczeniu dochodu narodowego na poziomie 50, wydatki konsumpcyjne stają się niższe od dochodu narodowego, pojawiają się oszczędności
- Keynes analizuje krańcową skłonność do konsumpcji (KSK), która jest miarą pokazującą jaki przyrost dochodu narodowego zostanie przeznaczony na wydatki konsumpcyjne
Krańcowa skłonność do oszczędzania
Krańcowa skłonność do oszczędzania to przyrost oszczędności wynikający z przyrostu dochodu narodowego.
(ADp - agregatowy popyt)
po podzieleniu stronami przez
mamy
