Makroekonomia
Krańcowa skłonność do konsumpcji
W literaturze ekonomicznej opisuje się efekt bogactwa, efekt majątkowy jako zmiany wydatków konsumpcyjnych wynikające ze zmiany realnej wartości majątku.
Keynes wprowadza pojęcie funkcji konsumpcji czyli związku między wydatkami konsumpcyjnymi, a bieżącymi dochodami. W skali makro oznacza to poziom łącznych wydatków konsumpcyjnych przy różnych poziomach dochodu narodowego.
Zależność pomiędzy wydatkami konsumpcyjnymi a poziomem dochodu narodowego wskazuje na:
- przy niskim poziomie dochodu narodowego, wydatki konsumpcyjne są wyższe od dochodu. W skali makro jest to finansowanie konsumpcji z długu zagranicznego
- po przekroczeniu dochodu narodowego na poziomie 50, wydatki konsumpcyjne stają się niższe od dochodu narodowego, pojawiają się oszczędności
- Keynes analizuje krańcową skłonność do konsumpcji (KSK), która jest miarą pokazującą jaki przyrost dochodu narodowego zostanie przeznaczony na wydatki konsumpcyjne
![KNK](makroekonomia_knk.png)
Krańcowa skłonność do oszczędzania
Krańcowa skłonność do oszczędzania to przyrost oszczędności wynikający z przyrostu dochodu narodowego.
![KSO](makroekonomia_kso.gif)
![KSO](makroekonomia_kso2.gif)
(ADp - agregatowy popyt)
![delta Y](makroekonomia_dy.gif)
po podzieleniu stronami przez
![delta Y](makroekonomia_dy2.gif)
mamy
![KSK plus KSO](makroekonomia_ksk_plus_kso.gif)